Gazbeton bir ısı yalıtım malzemesi değildir. Gazbeton duvar blokları diğer (tuğla, bims vb.) malzemeler gibi bir duvar örgü malzemesidir. Gazbetondan imal edilen çatı, cephe ve döşeme panelleri de ısı yalıtım malzemesi değil birer duvar, çatı ve döşeme malzemesidirler. Bu durum dünya standartlarında yer alan sınıflandırmalarla belirlenmiş ve tüm dünyada kabul edilmiştir. Ülkemizde TSE tarafından, 1979 yılında hazırlanmış olan ve Nisan 1998 yılında revize edilerek yeniden yayınlanmış, Bayındırlık ve İskan Bakanlığı onayı ile 14 Haziran 1999 tarih ve 23725 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan TS 825 Binalarda lsı Yalıtım Kuralları standardının hem önceki, hem de yeni halinde, gazbetondan imal edilen malzemeler yukarıdaki şekilde sınıflandırılmışlardır. TS 825'deki sınıflandırmalar DiN 4108'den aynen alı nmıştır. DiN 4108 no'lu standart halen yürürlükte olup, sınıflandırmaları tüm dünyaca kabul edilen bir standarttır. Bir başka standart ise tüm Avrupa ülkelerince ortak olarak kullanılmakta olan ve gelecekte tüm Avrupa ülkeleri standartlarının yerini alacak olan EN Avrupa Normlarıdır. TC 88 ve 89 no'lu komisyonlarca hazırlanmakta olan ve prEN 13162-13172 arasında yer alan ısı yalıtım malzemeleri arasında yer almadığı gibi, prEN 1475 no'lu "Masonry and masonry products-Methods for determining declared and desing thermal values''. standart içinde tüm duvar malzemeleri ile birlikte yer almaktadır. Ülkemizde, özellikle son yıllarda Gazbeton duvar, döşeme ve çatı malzemeleri bu sınıflandırmalara uymayan bir şekilde lsı Yalıtım Malzemesi olarak anılmakta, hatta lsı Yalıtım Malzemeleri tablolarına girmekte ve en iyi ısı yalıtım malzemesi ödülleri almaktadır. Kamuoyunu bilgilendirmekle sorumlu olan biz üreticiler, satıcılar, uygulamacılar, sivil toplum kuruluşları, medya ve fuar organize eden kurumlar, mesleki odalar ve akademisyenler olarak doğru terminolojiyi kullanmak zorundayız. Burada ısı yalıtım- malzemelerinin ve duvar dolgu malzemelerinin ülkemizde ve dünyadaki sınıflandırmalarına girmeden, ülkemizde lsı Yalıtım Kurallarını belirleyen standart ve yönetmeliklerin gelişimini aktarmakta yarar görüyorum. Ülkemizde 1981 yılında, yani 18 yıl önce Bayı ndırlık ve İskan Bakanlığı'nca hazırlanarak yayınlanmış olan lsı Yalıtım Yönetmeliği, binalarımızın çatı, duvar ve döşemelerinde uyulması zorunlu oliin ısı geçirgenlik direnç değerlerini, dolayısıyla k(U) lsı Geçirme Katsayılarını 3 iklim bölgesine (1985 revizyonunda 4'ten 3'e düşürülmüştür) göre belirlemiştir. Bu yönetmeliğe göre Antalya ve İzmir illerini örnek verebileceğimiz 1. bölgede k(U) değeri 1.75 W/m2K olarak belirlenmiştir. İstanbul ilini örnek olarak verebileceğimiz 2. bölgede k(U) değeri 1.35 W/m2K olarak belirlenmiştir. Ankara ve Erzurum gibi doğu illerimizi örnek alarak verebileceğimiz 3. bölgede ise k(U) değeri 1.05 olarak belirlenm iştir. Bu k(U) değerlerinin dünyadaki örneklerine baktığımızda; örneğin Ankara, Kayseri ve Nevşehir illeri ile aynı derece-gün değerlerine sahip Almanya'da bu değer 0.40-0.60, Erzurum, Kars vb. illeri ile aynı derece-gün değerlerine sahip İskandinav ülkelerinde 0.25, Antalya ve İzmir illerimizden çok daha sıcak olan Kuveyt'te 0.57 olduğu görülmektedir. Bu değerler şunu ifade etmektedir: Ülkemizde duvar ve ısı yalıtım malzemelerinin kalınlıkları diğer ülkelere göre 2 ile 4 kat daha ince yap ıl maktad ı r ve bu durum ısı yalıtım yönetmel iğine uygundur.· Daha da vahimi, 1985 yılında bir değişiklik ile kolon ve kirişler gibi toplam dış cephe alanının o/o30'u ile o/o60'ını oluşturan ve büyük miktarda ısı kaybına neden olan yapı elemanlarının, herhangi bir ısı yalıtım malzemesi ile yalıtılmasına gerek olmadığı, açıkça lsı Yalıtım Yönetmeliği'nde belirtilmiştir. Özellikle 1985 yılında yapılan bu değişiklikten sonra, binalarımızın o/o98'inin betonarme karkas (1997 DİE verileri) ve yeni yapılan binaların o/o95'inin çok katlı konut olduğu ülkemizde özellikle yap-sat müteahhitlerinin ağırlıkla tercih ettiği şöyle bir kullanım söz konusu olmaya başlamıştır: Kolon ve kirişler için hiçbir ısı yalıtım malzemesi kullanılmamış, sadece kolon ve kirişlerin arasında yer alan ve pencere boşlukları (ortalama o/o20) düşüldüğünde, toplam dış cephe alanının sadece o/o20-50'sini oluşturan duvar alanları, 12.5, 13.5, 15 cm. gazbeton duvar blokları (G2 sınıfı 400 k&1m3 , ısı iletkenlik hesap değeri tutkallı 0.15 WmK, harçlı 0.20 W/mK) ile veya 19 ,cm yatay delikli tuğla (ısı iletkenlik hesap değeri 0.45 W/mK) ile veya iki sıra 8.5 cm yatay delikli tuğla arasına yerleştirilen, 1 O k&1m3 ve altında yoğunluğu olan stropor ile 1981 tarihli yönetmeliğe uygun hale getirilmişlerdir. Özellikle konut yapı larının 5 ya da daha fazla katlı binalardan oluşması, dış duvar alanlarının çatı ve döşeme alanlarının toplamından birkaç misli fazla olması anlamına gelmektedir. Yukarıda tanımlanan şekilde dış duvarları yalıtılan binalar, yürürlükte olan yönetmeliğe uygun olarak yapılmalarına rağmen, Enerji Bakanlığı'na bağlı Elektrik Etüd İdaresi (EİE)'nce ___ ______ __________ TESİSATDERGİSİ SAYI 45 _ ___ _ ___ ___ _______ ~EYLÜL'99
RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=